In 2012 komt een vijftigjarige vrouw naar de poli. Zij heeft diabetes type 2 sinds haar 38ste en overgewicht. Haar diabetes is niet optimaal gereguleerd. Ze heeft geen diabetescomplicaties. Mevrouw verdraagt geen metformine, gebruikt maximaal SU-derivaat. Het HbA1c is 70 mmol/mol en BMI is 34. Ze krijgt een verwijzing naar de tweede lijn omdat zij geen insulinetherapie wil om de diabetes beter te reguleren.

Wat zou jij doen? 
We besluiten samen om met een GLP-1 analoog te starten. Ook schrijven we bloeddruk- en cholesterolverlagers voor. Na enkele maanden laat de GLP-1 analoog geen enkel effect zien en is mevrouw bereid te starten met insulinetherapie. Ruim een jaar na de start van de insulinetherapie, participeert mevrouw in de Endobarrierstudie, het plaatsen van een plastic liner in het begin van het duodenum. Hiermee valt ze vijf kilo af en daalt het HbA1c naar 58 mmol/mol. Helaas kan mevrouw niet stoppen met de insulinetherapie. 

Twee jaar later, in 2015, neemt mevrouw het besluit om een maagverkleining te ondergaan. Haar BMI is inmiddels opgelopen tot 35. Na de gastric bypass kan de insulinetherapie worden afgebouwd, doch niet worden gestaakt. Bij de maaltijden blijft kortwerkende insuline noodzakelijk. Het HbA1c daalt naar 56 mmol/mol en haar BMI naar 30. Zo wordt ze ontslagen van de polikliniek en gaat ze terug naar de huisarts.

Vier jaar later komt zij terug op de polikliniek in verband met oplopende glucosewaarden. Ze wil geen langwerkende insuline vanwege de angst om aan te komen in gewicht. Haar HbA1c is 78 mmol/mol met een BMI 29.7. Wederom wordt GLP-1 analoog voorgeschreven, haar SU-derivaat opgehoogd en wordt de kortwerkende insuline, vanwege de vergoeding, vervangen door langwerkende insuline. Haar HbA1c schommelt tussen de 50 en de 58 mmol/mol. Op dat moment wordt de behandeling opnieuw overgedragen aan de huisarts.

Ruim een half jaar geleden wordt mevrouw wederom verwezen in verband met ontregeling van haar diabetes. Ze is gestaakt met de GLP-1 analoog in verband met een periode van erge buikpijn. Het HbA1c is opgelopen naar 68 mmol/mol en het BMI is 26.2. De afgelopen jaren is insulinetherapie afgebouwd en het SU-derivaat gemaximaliseerd. Een SGLT2-remmer is geprobeerd, maar vanwege een genitale infectie stopt ze daar weer mee. Wederom staat zij niet open voor insulinetherapie in verband met angst voor gewichtstoename.

Gezamenlijk besluiten we om een andere GLP-1 analoog te proberen en te observeren of er buikpijn zal gaan optreden. Tot op heden zijn er geen bijwerkingen, maar daalt het HbA1c niet. Insulinetherapie is besproken en wordt opnieuw overwogen, tenslotte heeft mevrouw al vele jaren diabetes en zal de insulineproductie van de pancreas minimaal zijn.

Lees ook:

• Gewichtsreducerende medicatie of bariatrische chirurgie. Wanneer zet je wat in?
• Internist-endocrinoloog i.o. Mesut Savas beantwoordt tien vragen over gewichtsreducerende medicatie
• Interview met obesitasarts Mariëtte Boon over het stigma rondom overgewicht